百字谣（寿丘郎七月二十四日）

百字谣（寿丘郎七月二十四日）原文：

意荒忽而流荡兮，心愁凄而增悲。
妾身长安京兆府人氏，唤做张玉娥，是个上厅行首。如今我这在城有个员外李彦和，与我作伴，他要娶我。怎奈我身边又有一个魏邦彦，我要嫁他。听知的他近日差使出去，我已央人寻他去了，这早晚敢待来也。四肢八节刚是俏，五脏六腑却无才。村在骨中挑不出，俏从胎里带将来。自家魏邦彦的便是。这在城有个上厅行首张玉娥，我和他作伴多时，他常要嫁我。今日他使人来寻我，不知有甚事，须索见他去来。大姐，你唤我做甚么？魏邦彦，我和你说，听知的你出去打差，如今有这李彦和要娶我。我和你说的明白，一个月以里，我便嫁你；一个月以外，我便嫁别人。你可休怪我。你也说的是。我今日去，准准一个月，我便赶回来也。我出的这门来。呀，可早一个月也。你这说谎的弟子。魏邦彦去了也，怎生不见李彦和来？耕牛无宿草，仓鼠有余粮。万事分已定，浮生空自忙。自家长安人氏，姓李名英，字彦和。在城开着座解典铺。嫡亲的三口儿家属，浑家刘氏，孩儿春郎，年才七岁。有奶母张三姑，他是潭州人。在城有个上厅行首张玉娥，我和他作伴，他一心要嫁我，我一心待娶他，争奈我浑家不容。我今日到他家中走走去。大姐，这几日不曾来，休怪。有你这样人！我倒要嫁你，你倒不来娶我？也等我拣个吉日良辰，好来娶你。子丑寅卯，今日正好。只今日过了门罢。大姐，待我回去，和大嫂说的停当。才来娶你。我如今且回我那家中去也。我要嫁他，他倒不肯。只今日我收拾一房一卧，嫁李彦和走一遭去。妾身姓刘，夫主是李彦和，孩儿春郎，年才七岁，开着座解典库。俺夫主守着个匪妓张玉娥，每日不来家。我到门首望着，看他来说些甚么。我李彦和，这几日不曾回家，有这妇人(...)
春衣洞天
最后四句写诗人以歌作答，表示自己的感激之情。“请为父老歌，艰难愧深情”，父老乡邻的关怀慰问令诗人万分感动，为表示自己的谢意，诗人即兴作诗，以歌作答。“愧”字含义丰富，既有“惭愧”意，又有“感激”、“感谢”意，而“惭愧”和“愧疚”的成分更多一些。面对淳朴诚实的父老乡亲，诗人深感时局危难，生活艰困，可又未能为国家为乡亲造福出力，所以不但心存感激，而且感到惭愧。结局两句将诗情推向极至，“歌罢仰天叹，四座泪纵横”，诗人长歌当哭，义愤填膺，悲怆感慨之情骤然高涨。“百虑”化作长歌咏叹，这一声长叹意味深长，饱含无奈和痛楚，诗人对国事家事的沉痛忧虑让四座乡邻大受感染，产生共鸣，举座皆是涕泪纵横。听者与歌者所悲感者不尽相同，但究其根源皆由是安史之乱引发。诗人的情感思绪已不仅仅是个人的，它能代表千千万万黎民苍生、爱国志士的心声。杜甫的诗人形象在作品中已经由“小我”升华为“大我”，“纵横”之泪是感时局伤乱世之泪，是悲国破悼家亡之泪，组诗潜藏着的情感暗流在结尾处如破堤之水奔涌而出，悲怆之情推倒了最高点，表现出强烈的艺术感染力。(...)
冬节食南稻，春日复北翔。
陶诗的遣词造句，常于平淡中见精采。粗读一过，不见新奇；细细品味，则颇有深意。如“时来苟冥会”一句，写作者在应征入仕这样一种“时运”到来之际，既不(...)
金狮。翡翠衾寒处，鸳鸯梦觉时。嗟咨，悄悄人独自。相思，沉沉一担儿。
这首诗把环境气氛与主人公心情结合起来，相互烘托促进，是一个特色。第一章写小伙子赶着盖有(...)

百字谣（寿丘郎七月二十四日）拼音解读：

yì huāng hū ér liú dàng xī ，xīn chóu qī ér zēng bēi 。
qiè shēn zhǎng ān jīng zhào fǔ rén shì ，huàn zuò zhāng yù é ，shì gè shàng tīng háng shǒu 。rú jīn wǒ zhè zài chéng yǒu gè yuán wài lǐ yàn hé ，yǔ wǒ zuò bàn ，tā yào qǔ wǒ 。zěn nài wǒ shēn biān yòu yǒu yī gè wèi bāng yàn ，wǒ yào jià tā 。tīng zhī de tā jìn rì chà shǐ chū qù ，wǒ yǐ yāng rén xún tā qù le ，zhè zǎo wǎn gǎn dài lái yě 。sì zhī bā jiē gāng shì qiào ，wǔ zāng liù fǔ què wú cái 。cūn zài gǔ zhōng tiāo bú chū ，qiào cóng tāi lǐ dài jiāng lái 。zì jiā wèi bāng yàn de biàn shì 。zhè zài chéng yǒu gè shàng tīng háng shǒu zhāng yù é ，wǒ hé tā zuò bàn duō shí ，tā cháng yào jià wǒ 。jīn rì tā shǐ rén lái xún wǒ ，bú zhī yǒu shèn shì ，xū suǒ jiàn tā qù lái 。dà jiě ，nǐ huàn wǒ zuò shèn me ？wèi bāng yàn ，wǒ hé nǐ shuō ，tīng zhī de nǐ chū qù dǎ chà ，rú jīn yǒu zhè lǐ yàn hé yào qǔ wǒ 。wǒ hé nǐ shuō de míng bái ，yī gè yuè yǐ lǐ ，wǒ biàn jià nǐ ；yī gè yuè yǐ wài ，wǒ biàn jià bié rén 。nǐ kě xiū guài wǒ 。nǐ yě shuō de shì 。wǒ jīn rì qù ，zhǔn zhǔn yī gè yuè ，wǒ biàn gǎn huí lái yě 。wǒ chū de zhè mén lái 。ya ，kě zǎo yī gè yuè yě 。nǐ zhè shuō huǎng de dì zǐ 。wèi bāng yàn qù le yě ，zěn shēng bú jiàn lǐ yàn hé lái ？gēng niú wú xiǔ cǎo ，cāng shǔ yǒu yú liáng 。wàn shì fèn yǐ dìng ，fú shēng kōng zì máng 。zì jiā zhǎng ān rén shì ，xìng lǐ míng yīng ，zì yàn hé 。zài chéng kāi zhe zuò jiě diǎn pù 。dí qīn de sān kǒu ér jiā shǔ ，hún jiā liú shì ，hái ér chūn láng ，nián cái qī suì 。yǒu nǎi mǔ zhāng sān gū ，tā shì tán zhōu rén 。zài chéng yǒu gè shàng tīng háng shǒu zhāng yù é ，wǒ hé tā zuò bàn ，tā yī xīn yào jià wǒ ，wǒ yī xīn dài qǔ tā ，zhēng nài wǒ hún jiā bú róng 。wǒ jīn rì dào tā jiā zhōng zǒu zǒu qù 。dà jiě ，zhè jǐ rì bú céng lái ，xiū guài 。yǒu nǐ zhè yàng rén ！wǒ dǎo yào jià nǐ ，nǐ dǎo bú lái qǔ wǒ ？yě děng wǒ jiǎn gè jí rì liáng chén ，hǎo lái qǔ nǐ 。zǐ chǒu yín mǎo ，jīn rì zhèng hǎo 。zhī jīn rì guò le mén bà 。dà jiě ，dài wǒ huí qù ，hé dà sǎo shuō de tíng dāng 。cái lái qǔ nǐ 。wǒ rú jīn qiě huí wǒ nà jiā zhōng qù yě 。wǒ yào jià tā ，tā dǎo bú kěn 。zhī jīn rì wǒ shōu shí yī fáng yī wò ，jià lǐ yàn hé zǒu yī zāo qù 。qiè shēn xìng liú ，fū zhǔ shì lǐ yàn hé ，hái ér chūn láng ，nián cái qī suì ，kāi zhe zuò jiě diǎn kù 。ǎn fū zhǔ shǒu zhe gè fěi jì zhāng yù é ，měi rì bú lái jiā 。wǒ dào mén shǒu wàng zhe ，kàn tā lái shuō xiē shèn me 。wǒ lǐ yàn hé ，zhè jǐ rì bú céng huí jiā ，yǒu zhè fù rén (...)
chūn yī dòng tiān
zuì hòu sì jù xiě shī rén yǐ gē zuò dá ，biǎo shì zì jǐ de gǎn jī zhī qíng 。“qǐng wéi fù lǎo gē ，jiān nán kuì shēn qíng ”，fù lǎo xiāng lín de guān huái wèi wèn lìng shī rén wàn fèn gǎn dòng ，wéi biǎo shì zì jǐ de xiè yì ，shī rén jí xìng zuò shī ，yǐ gē zuò dá 。“kuì ”zì hán yì fēng fù ，jì yǒu “cán kuì ”yì ，yòu yǒu “gǎn jī ”、“gǎn xiè ”yì ，ér “cán kuì ”hé “kuì jiù ”de chéng fèn gèng duō yī xiē 。miàn duì chún pǔ chéng shí de fù lǎo xiāng qīn ，shī rén shēn gǎn shí jú wēi nán ，shēng huó jiān kùn ，kě yòu wèi néng wéi guó jiā wéi xiāng qīn zào fú chū lì ，suǒ yǐ bú dàn xīn cún gǎn jī ，ér qiě gǎn dào cán kuì 。jié jú liǎng jù jiāng shī qíng tuī xiàng jí zhì ，“gē bà yǎng tiān tàn ，sì zuò lèi zòng héng ”，shī rén zhǎng gē dāng kū ，yì fèn tián yīng ，bēi chuàng gǎn kǎi zhī qíng zhòu rán gāo zhǎng 。“bǎi lǜ ”huà zuò zhǎng gē yǒng tàn ，zhè yī shēng zhǎng tàn yì wèi shēn zhǎng ，bǎo hán wú nài hé tòng chǔ ，shī rén duì guó shì jiā shì de chén tòng yōu lǜ ràng sì zuò xiāng lín dà shòu gǎn rǎn ，chǎn shēng gòng míng ，jǔ zuò jiē shì tì lèi zòng héng 。tīng zhě yǔ gē zhě suǒ bēi gǎn zhě bú jìn xiàng tóng ，dàn jiū qí gēn yuán jiē yóu shì ān shǐ zhī luàn yǐn fā 。shī rén de qíng gǎn sī xù yǐ bú jǐn jǐn shì gè rén de ，tā néng dài biǎo qiān qiān wàn wàn lí mín cāng shēng 、ài guó zhì shì de xīn shēng 。dù fǔ de shī rén xíng xiàng zài zuò pǐn zhōng yǐ jīng yóu “xiǎo wǒ ”shēng huá wéi “dà wǒ ”，“zòng héng ”zhī lèi shì gǎn shí jú shāng luàn shì zhī lèi ，shì bēi guó pò dào jiā wáng zhī lèi ，zǔ shī qián cáng zhe de qíng gǎn àn liú zài jié wěi chù rú pò dī zhī shuǐ bēn yǒng ér chū ，bēi chuàng zhī qíng tuī dǎo le zuì gāo diǎn ，biǎo xiàn chū qiáng liè de yì shù gǎn rǎn lì 。(...)
dōng jiē shí nán dào ，chūn rì fù běi xiáng 。
táo shī de qiǎn cí zào jù ，cháng yú píng dàn zhōng jiàn jīng cǎi 。cū dú yī guò ，bú jiàn xīn qí ；xì xì pǐn wèi ，zé pō yǒu shēn yì 。rú “shí lái gǒu míng huì ”yī jù ，xiě zuò zhě zài yīng zhēng rù shì zhè yàng yī zhǒng “shí yùn ”dào lái zhī jì ，jì bú (...)
jīn shī 。fěi cuì qīn hán chù ，yuān yāng mèng jiào shí 。jiē zī ，qiāo qiāo rén dú zì 。xiàng sī ，chén chén yī dān ér 。
zhè shǒu shī bǎ huán jìng qì fēn yǔ zhǔ rén gōng xīn qíng jié hé qǐ lái ，xiàng hù hōng tuō cù jìn ，shì yī gè tè sè 。dì yī zhāng xiě xiǎo huǒ zǐ gǎn zhe gài yǒu (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

这首诗把环境气氛与主人公心情结合起来，相互烘托促进，是一个特色。第一章写小伙子赶着盖有(...)
这首词的题材内容虽跳不出一般婉约词描写“春思”、“闺怨”的窠臼，但从它所写到的反抗心理和悲剧心理来看，却又不乏某种新意。它从常见的怀人进而写到了对于命运的怨叹，又写到了对于人生的肯定，都显示了思想内蕴之深厚。(...)
“抱铜仙、清泪如水”用了一个典故，魏明帝时诏宫官牵牛西取汉武帝时所造的铜人，铜人竟潸然泪下，用这典故寄寓作者亡国之痛。南宋时，元夕的情景不能与先前盛时相比，但也有百来年的“承平”，因此南宋都城杭州元夜的情景，仍颇为值得怀念。沙河塘在杭州南五里，繁盛之时，笙歌不绝。故词中谓之“多丽”。然后词人写到月下西湖水的幽深和碧绿。(...)

相关赏析

此词以委婉含蓄的笔调，写女子春日里见春燕双飞而自悲独居、油然怀远的情怀。全词感情曲折多变而又深婉不露，极尽婉约之美。
全词由别离写到别后。由行者写到居者．由形貌而暗示心灵，层层递进，摹写出主人公文静细腻而内向的性格，展现出少年思妇复杂、沉重而敏感的心态，笔致颇为灵秀。
通过写琵琶女生活的不幸，结合诗人自己在宦途所受到(...)
竹篱茅屋。一树扶疏玉。客里十分清绝，有人在、江南北。
而：可是。

作者介绍

孔颙 孔颙，鲁(今山东兖州一带)人。宪宗元和间，在越州长街柳阴吟咏，为都虞侯薛陟诬而入狱。浙东观察使孟简按囚时，乃献诗陈情。孟简览诗即释其狱，待为宾客。事迹见《云溪友议》卷下《杂嘲戏》。《全唐诗》存诗1首。